मात्सर्यमुत्सार्य विचार्य कार्यम्
आर्याः समर्यादम् इदं वदन्तु |
सेव्या नितम्बाः किमु भूधराणाम्
उत स्मरस्मेरविलासिनीनाम् ||
mātsaryam utsārya, vicārya kāryam
āryāḥ sa-maryādam idaṃ vadantu |
sevyā nitambāḥ kimu bhū-dharāṇām,
uta smara-smera-vilāsinīnām ||16||
Die Edlen sollen ihren Neid aufgeben, die Pflicht überdenken
und dann bestimmt sagen:
soll man sich (als Einsiedler) dem Abhang (nitamba) eines Berges hingeben, oder den Hintern (nitamba) von Liebe-erfüllten anmutigen Frauen?
mātsarya = Neid, Unzufriedenheit.
ut-sar = Kausativ: abwerfen, beseitigen.
smara = Erinnerung, Gedächtnis, Sehnsucht, Liebe, der Liebesgott.
smera = lächelnd, aufgeblüht, voll von.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen